خواص برگ به چیست

خواص برگ به

درخت به یک درخت نسبتا کوچک است که تنه ای قهو ه ای رنگ دارد و تقریبا همه جا می روید

برگ به صاف و کرکی است و گلهای به رنگهای سفید و صورتی هستند و 5 گلبرگ دارد.

“خواص برگ به” بسیار زیاد است و بسیار مفید است

میوه به رنگ زرد دارد و ترش مزه است و بین سیب و گلابی است

مهمترین تولید کننده به در ایران استانهای گیلان و گرگان و آذربایجان هستند

خواص برگ به و به

به دارای کربوهیدرات‌ پیچیده ای بنام پکتین است که خواص درمانی دارد.برای اسهال مفید است.

میوه به دارای خاصیت تقویت‌کننده‌ی معده است و التیام ورم روده را تسهیل می بخشد و مقوی قلب است، ضدنفخ است، ادرارآور است، قاعده‌آور و خلط‌آور است و

نقش موثری و مفیدی در بهبود بیماری‌های ریوی دارد.

جالب است بدانید به شیرین گرم است و به ترش سرد و خشک است

کاربرد به در طب سنتی

میوه به تقویت کنده قلب است.

میوه به ادرار آور است.

میوه به نرم کننده سینه است.

میوه به مقوی معده و دستگاه هاضمه است.

میوه به قابض است.

میوه به خونریزی را بند می‌آورد.

  میوه به ترش مسهل است.

میوه به ترش برای تنگی نفس مفید است.

میوه به ترش استفراغ را بند می‌آورد.

میوه به اسهال‌های ساده و اسهال خونی را درمان می‌کند.

  میوه به بهترین و مفیدترین میوه برای مسلولین است.

میوه به خونریزی از رحم را متوقف می‌کند.

میوه به اثر مفید روی بواسیر درد دارد

میوه به برای هضم غذا مفید است.

خواص برگ به چیست

به دانه چیست و چه خواصی دارد

داخل میوه به دانه هایی به رنگ قهوه ای است که به دانه نام دارد و خواص زیادی دارد از جمله

لعاب به دانه را روی زخم‌ها و سوختگی‌ها بگذارید تا باعث شفای سریع آن‌ها شود.

به دانه ضد تب است.

به دانه اسهال خونی و ساده را درمان می‌کند.

به دانه برای درمان جراحات گلو موثر است.

به دانه سرفه را برطرف می‌کند.

به دانه برای درمان تورم‌های داخلی بدن مفید است.

به دانه برای التیام ترک پوست دست و بدن، نوک پستان، لب و بواسیر، لعاب به دانه را روی موضع بمالید.

به دانه برای درمان خشکی زبان و دهان مفید است.

به دانه آفتاب‌زدگی را با مالیدن لعاب به دانه بر روی پوست درمان کنید.

  جویدن به دانه برای تقویت نیروی جنسی مفید است.

خواص برگ به دانه

خواص جوشانده گل و شکوفه به

جوشانده گل و شکوفه به سردرد را برطرف می‌کند.

جوشانده گل و شکوفه به مقوی معده است.

جوشانده گل و شکوفه به سینه را صاف و تقویت می‌کند.

جوشانده گل و شکوفه به سرفه کودکان را برطرف می‌سازد.

برای درمان بی خوابی دم کرده گل را با آب بهار نارنج مخلوط کرده و قبل از رفتن به رختخواب بنوشید.

خواص دارویی برگ به

“خواص برگ به و شاخه های به”

جوشانده برگ درختِ به، ورم چشم را مداوا می‌کند.

زخم‌ها را با جوشانده‌ی برگ به بشویید.

جوشانده‌ برگ به قابض است.

ضماد برگِ درخت به برای ورم چشم مفید است.

در واقع دانه‌های «به» به دلیل وجود لعاب، در رفع التهابات مخاط‌ها، سرفه و گرفتگی صدا نقش بسزایی دارند

خواص روغن به

روغن به برای برطرف کردن زنگ زدن گوش مفید است.

روغن به سرگیجه را برطرف می‌کند.

روغن به برای مداوای زخم‌های دهان مفید است.

روغن به خونریزی ریوی را درمان می‌کند.

روغن به اسهال مزمن را برطرف می‌کند.

روغن به دوست کبد است و ورم کبد را رفع می‌کند.

روغن به زخم روده‌ها را درمان می‌کند.

خواص جوشانده برگ به

روش‌های استفاده از گیاه به

1- به دانه

برای مصرف به دانه می‌توانید یک قاشق چای‌خوری از دانه‌های آن را کمی در آب خیس و سپس استفاده کنید.

همچنین می‌توانید چند «دانه به» روی زبان قرار دهید و لعاب آن را ظرف چند دقیقه بمکید.

جوشانده‌ی دانه به: 30 گرم به دانه را در یک لیتر آب جوش ریخته و آن‌قدر بجوشانید تا به صورت ژله در آید.

نکته: دانه‌ی به را هرگز نجوید

توجه داشته باشید که دانه «به» را باید فقط به طریقی که گفته شد، مصرف کرد و هرگز نباید آن را به صورت له‌شده یا خردشده، جوشاند و خورد، زیرا با این کار، موادی به نام آمیگدالین در «دانه به» تجزیه (هیدرولیز) می‌شوند و اسید سیانیوریک تولید می‌کنند که اسیدی خطرناک است. با مکیدن یا خوردن دانه به، لعاب از روی آن جدا و دانه بدون هیچ تغییری دفع می‌شود. در این صورت خطر تولید اسید سیانیوریک وجود ندارد، اسید سیانیوریک فقط با له یا خرد شدن دانه در محیط معده تولید می‌شود.

شیره‌ی به

50 گرم به را خرد کرده با 50 گرم عسل یا شکر مخلوط کنید و در یک لیتر آب جوش بریزید و آن‌را روی چراغ گذاشته تا بجوشد و حجم آن به نصف تقلیل یابد.

جوشانده‌ی برگ درخت به

30 گرم برگ درخت به را در یک لیتر آب‌جوش ریخته و مدت چند دقیقه بجوشانید.

دم کرده‌ی گل به

30 گرم گل به را در یک لیتر آب‌جوش ریخته و به مدت پنج دقیقه بگذارید تا دم بکشد.

روغن به

به را تکه تکه کرده و بپزید سپس آب آن‌را بگیرید و با دو برابر وزن آن روغن زیتون مخلوط کرده و آنقدر بجوشانید تا تمام آب آن بخار شود و فقط روغن باقی بماند البته دقت

کنید که روغن نسوزد.

فشار خون چیست

فشار خون

فشار خون مشکلی است که در سنین بالا رخ می دهد

بد نیست کمی راجع به حقیقت فشار خون و کم و کیف آن اطلاعاتی کسب کنیم تا بهتر بتوانیم اصطلاحات و اختلالاتی نظیر فشار خون بالا و پایین را درک کنیم.

فشار خون پایین چیست

زمانی که جریان خون به قدری کاهش می یابد که اکسیژن و مواد مغذی کافی را به ارگان های حیاتی بدن نظیر مغز ، قلب و کلیه نمی رساند در عملکرد این ارگان ها ایجاد اختلال می کند.

فشار خون نرمال و سالم چند است؟

زمانی که قلب می تپد ، خون درون رگ های بدن جاری می شود. فشار خون سیستولیک مربوط به فشار ناشی از رگ ها در زمان پمپاژ قلب است.و فشار دیاستولیک فشار ناشی از استراحت شریان ها را بیان می کند و این درست زمانی است که خون درون قلب جمع می شود تا مجددا عمل پمپاژ صورت بگیرد. هر نوع فشار خون بالاتر از 120/ 80 میلی متر جیوه را فشار خون بالا می دانند.

زمانی که قلب در حالت استراحت است بطن چپ پر از خون برگشتی از ریه ها می شود . سپس بطن چپ منقبض شده و خون درون شریان ها جریان می یابد. نبضی که با قرار دادن انگشت در محل شریان ها احساس می کنیم نتیجه انقباض بطن چپ می باشد.

فشار خون را چگونه باید تشخیص داد؟

فشار خون به کمک مقدار خونی که توسط بطن چپ درون رگ ها پمپ می شود و مقاومت دیواره رگ ها در برابر جریان خون شناخته می شود.به طور کلی فشار خون زمانی که مقدار خون بیشتری پمپاژ می شود و یا زمانی که دیواره رگ ها تنگ و سخت شده باشد، بالاتر است و فشار خون پایین زمانی که خون کمتری پمپاژ شود یا مقاومت رگ ها کمتر باشد عارض می شود.

چگونه می توان فشار خون نرمال را حفظ کرد؟

بدن به کمک سلول ها گیرنده عصبی به نام بارارسپتور می تواند فشار خون را کنترل نماید.این سنسورها در مسیر شریان های بزرگ نزدیک قلب قرار دارد و به محض دریافت و احساس فشار خون پیام هایی به قلب ، شریان ها ، سیاهرگ ها و کلیه ها ارسال می کند تا با ایجاد تغییر فشار خون را به حالت نرمال برگردانند. هدف از این تنظیم خودکار حفظ برونداد قلب یعنی خون به تمام ارگانها و بخش های بدن است.

پیام های بارارسپتور می تواند باعث افزایش سرعت قلب و انقباض متوالی تر آن برای ارسال بیشتر خون شود. این پاسخ باعث افزایش جریان خون و به عبارتی افزایش فشار خون می شود.

بارارسپتور ی تواند با ارسال پیام به سیاهرگ ها باعث اتساع آنها شود. در نتیجه خون بیشتری درون سیاهرگ ها باقی می ماند و خون کمتری به قلب باز می گردد و به تعاقب آن خون کمتری درون شریان ها پمپاژ می شود و به این ترتیب فشار خون کاهش می یابد. به عبارتی دیگر می توان گفت اگر سیاهرگ ها باریک شود، خون کمتری درون سیاهرگ انباشته می شود و این مقدار به داخل قلب بازگشت کرده و باعث افزایش پمپاژ و به عبارتی افزایش فشار خون می شود.

زمانی که فشار خون بالاست، رسپتورها با ارسال پیام به شریان ها باعث اتساع آنه و کاهش مقاومتشان در برابر جریان خون می شود و به این ترتیب فشار خون کاهش می یابد.اگر فشار ناشی از پمپاژ کم باشد شریان های تنگ در مقابل جریان خون مقاومت بیشتری کرده و باعث افزایش فشار خون می شوند.

نقش کلیه ها در تنظیم فشار خون از طریق تولید ادرار صورت می گیرد. ادرار به طور قالب همان آبی است که از خون دریافت می شود.زمانی که کلیه ها ادرار بیشتری تولید می کنند، مقدار خونی که درون سیاهرگ و سرخرگ جریان دارد کاهش می یابد و به تعاقب آن فشار خون کاهش می یابد. زمانی که کلیه ها ادرار کمتری تولید کنند مقدار خون درون این نوع رگ افزایش می یابد و فشار خون بالا می رود.

فشار خون پایین برای سلامتی مضر است؟

افرادی که فشار خون پایین دارند کمتر دچار سکته ، بیماری های کلیوی و قلبی می شوند. ورزشکاران، افرادی که به طور مرتب ورزش می کنند ، افرادی که به طور منظم وزن خود را کنترل می کنند و عدم استعمال دخانیات باعث کاهش فشار خون می شود. بنابر این تا زمانی که کاهش فشار خون به قدری نباشد که به ارگان ها آسیب وارد کند می توان گفت که مفید ا ست.

علائم فشار خون پایین چیست؟

اگر افت فشار خون نرمال باشد هیچ علائم بالینی در پی ندارد. اما اگر از مقدار متعادل پایین تر رود باعث بروز علائمی نظیر سرگیجه، کدورت در بینایی، ضعف ، گیجی و حالت تهوع می شود. از جمله علائم دیگر درد قفسه سینه ، کوتاه شدن تنفس ، سردی بدن ، مرطوبی پوست و غش کردن می باشد.

علت کاهش فشار خون چیست؟

بیماری هایی که باعث کاهش حجم خون می گردد (مثل خونریزی و کم آبی) باعث کاهش خروجی قلب و کاهش فشار خون می شود. عوارض جانبی داروهایی که باعث کاهش فشار خون می شود حتی می تواند منجر به آسیب نخاعی نیز گردد.

دلایل عصبی کاهش فشار خون چیست؟

بدن نیاز به عملکرد صحیح دستگاه اعصاب مرکزی دارد تا بتواند فشار خون را در حد نرمال حفظ کند. به طول نرمال بین عملکرد سیستم آدرنالین و عصب واگوس(عصب دهم مغز) تعادل برقرار است. اگر این عصب تحریک شود باعث اتساع سیاهرگ ها شده و خون کافی به قلب باز نمی گردد و فشار خون دچار افت می شود.سنکوپ این عصب در نتیجه محرک های سمی نیز اتفاق می افتد. گاهی نیز این عصب در نتیجه فشار زیاد از حد ناشی از دفع ادرار و مدفوع تحریک می شود.
اگر جریان آدرنالین در شریان ها متوقف شود(مثلا در اسیب های نخاعی) فشار دیواره شریان ها از بین می رود و متسع می شوند و فشار خون حذف می شود.

دلایل غیر عصبی افت فشار خون چیست؟

از جمله دلایل غیر عصبی افت فشار خون عبارتند از خونریزئ، کم آبی ناشی از اسهال و استفراغ ، عفونت و عملکرد غلط غده ادرنال. بارداری نیز باعث افت فشار خون می شود که البته از علائم طبیعی تلقی می شود.

چه داروهایی باعث افت فشار خون می شوند؟

از جمله داروهایی که باعث کاهش فشار خون می شود عبارتند از داروهای فشار خون که گاهی بیش از حد تاثیر گذار است و باعث افت بارز فشار خون میشود. از دیگر داروهایی که باعث افت فشار خون می شود عبارتند از بعضی از داروهای ضد افسردگی، داروهای درمان عدم قابلیت نعوظ در مردان و داروهای درمان پارکینسون. الکل و داروهای مسکن درد نیز باعث کاهش فشار خون می شود.

فشار خون چیست

دانلود فیلم زایمان طبیعی

دانلود فیلم زایمان طبیعی

بررسی زایمان، وضع حمل و نفاس طبیعی جهت آشنایی زنان باردار

 

* علائم شروع زایمان عبارتند از:

درد ناحیه زیر شکم و یا کمر که به تدریج طول مدت درد بیشتر و فاصله بین آن کوتاه تر میشود.

بروز هر نوع ترشح خونی از واژن یا مهبل

آبریزش از مهبل یا واژن

* فرآیند زایمان معمولاً به سه مرحل تقسیم می شود :

مرحلۀ اول : از زمان شروع دردهای زایمانی تا باز شدن کامل دهانۀ رحم می باشد .

مرحلۀ دوم : از باز شدن کامل دهانۀ رحم تا خروج نوزاد می باشد .

مرحلۀ سوم : از خروج نوزاد تا خروج جفت می باشد .

* مرحله اول:

مرحله اول نیز سه قسمت دارد : دردهای ابتدایی، دردهای فعال ، مرحلۀ انتقالی . تمامی مرحلۀ اول ممکن است ۱۲-۱۴ ساعت برای شکم اولها و ۵-۶ ساعت برای مادرانی که قبلاً هم زایمان کرده اند طول بکشد . نیروی انقباضات رحمی ، دهانۀ رحم را باز می کند و میزان این باز شدن معمولاً با سانتیمتر بیان می شود که در معایتۀ داخلی که با یک یا دو انگشت صورت میگیرد ، تعیین می شود . باز شدن کامل دهانۀ رحم ۱۰سانتی متر می باشد .

دردهای ابتدایی : از شروع انقباضات واقعی زایمانی تا هنگامی که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده باشد می باشد .

دهانۀ رحم علاوه بر باز شدن ، نازک هم شده است . این قسمت معمولاً از همۀ مراحل قابل تحمل تر می باشد . و از آنجایی که این قسمت از مرحلۀ اول حدود ۶ ساعت طول میکشد ، بسیاری از خانم ها ترجیح می دهند این مرحله را در منزل به سر ببرند . باز شدن دهانۀ رحم در این مرحله بسیار کندتر از مرحلۀ بعدی است . برای مثال برای عبور ۲ سانتی متر به ۴ سانتی متر زمان بسیار بیشتری می برد تا این که از ۶ سانتی متر به ۸ سانتی متر بروید ، هر چند که در هر دو ، ۲ سانتی متر پیشرفت کرده اید.

درد های فعال : از زمانیست که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده تا هنگامی که به ۷ سانتی متر برسد . وقتی که دهانۀ رحم ۶ سانتی متر باز شد ، انقباضات بسیار قوی تر گردیده اند و دفعات آنها نیز بتدریج افزایش می یابند و زمان بیشتری به طول می انجامند . برای مثال هر دو دقیقه یک انقباض ۶۰ثانیه ای ممکن است رخ دهد . در این مرحله احتمالا ًاحساس گرمی می کنید ، دهانتان خشک می شود ، کمی خسته می شوید و کمرتان نیز درد می گیرد . بهتر است مرتب تغییر وضعیت بدهید ولی به پشت نخوابید . مرتب ادرار کنید( ساعتی یکبار ) و در صورت امکان حولۀ گرمی به کمرتان بگذارید . صورتتان را بشویید ( برای رفع احساس گرما ) و نفسهای عمیق بکشید .

مرحلۀ انتقالی : زمانی است که دهانۀ رحم ۸ سانتی متر باز شد تا وقتی که به ۱۰ سانتی متر برسد . این مرحله به عقیدۀ بسیاری زنان ، دردناک ترین مرحله است و البته خوشبختانه کوتاه ترین مرحله ( معمولاً ۹۰-۲۰ دقیقه طول می کشد ) در این مرحله احساس دفع مدفوع بشما دست می دهد و این نشان می دهد که سر جنین به راست رودۀ شما فشار می آورد و نزدیک زایمان هستید .

سایر علامتهای این مرحله عبارتند از : تحریک پذیری ، نشانۀ خونی ، لرز ، تهوع و استفراغ ، گرفتگی پا و تعریق ( البته ممکن است هیچ یک از این علامتها را نداشته باشید ). سعی کنید بدنتان را شل کنید و نفسهایتان را سریع تر کنید . اگر احساس گیجی می کنید ، درون دستهای بسته تان تنفس کنید . مرتب تغییر وضعیت دهید و در صورت نیاز هیچ اشکالی ندارد که سر و صدا کنید .

ناگهان یک احساس کاملاً متفاوتی به شما دست می دهد . شما یک فشاری در لگنتان حس می کنید و یک تمایل غیر قابل کنترل برای زور زدن به شما دست می دهد . اما اگر دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز نشده باشد نباید زور بزنید چرا که باعث صدمه زدن به دهانۀ رحم خود می شوید .

با فشارهای شما و انقباضات رحمی ، سر جنین پایین تر می آید و به کف لگن فشار وارد می کند بطوری که با عضلات خارجی این ناحیۀ لگن ، بنام پرینه ، مماس می گردد . همچنانکه سر جنین به آرامی پرینه را متسع می سازد ، شما هم یک احساس ناراحت کننده کشیدگی و سوزش در این منطقه می کنید . خوشبختانه این احساس فقط لحظه ای است چونکه فشار سر جنین به پرنیه یک نوع بی حسی طبیعی ایجاد می کند . این مرحله یک مرحلۀ بسیار بحرانی برای جنین شما می باشد . البته اینجا آخر کار نیست ممکن است این مرحله طولانی شود و تا خروج کامل جنین ۹۰ دقیقه طول بکشد ولی معمولاً کوتاه تر است مخصوصاً اگر در این مرحله عمل چیدن پرنیه ( اپیزیاتومی ) توسط ماما یا پزشک صورت گیرد که باعث می شود مرحلۀ دوم سریع تر انجام شود و فشار کمتری به سر جنین وارد گردد و از پارگی احتمالی عضلات این ناحیه ( که ترمیم آن ها نیز مشکل تر می باشد ) جلوگیری کند .

بعد از اتمام مرحلۀ سوم ، با انجام چند بخیه اپیزیاتومی ترمیم می شود . معمولاً در همۀ شکم اولها این اقدام ( اپیزیاتومی ) صورت می گیرد و اکثر شکم دوم ها نیز بی بهره نیستند ولی شکم سوم ها به بعد معمولاً احتیاجی به این عمل ندارند چرا که عضلات پرنیه شل تر شده اند و مقاومت چندانی در مقابل عبور جنین نشان نمی دهند و مرحلۀ خود به خود سریع تر صورت می گیرد .

* جنین در این مرحله چگونه است ؟

با شروع و پیشرفت دردهای زایمانی ، سر جنین ( که در روزها یا هفته های آخر بارداری وارد لگن شده بود ) به عریض ترین قسمت لگن حرکت می کند و در این حین مرتب تغییر وضعیت می دهد و می چرخد و البته به مثانه و راست رودۀ شما بیشتر فشار وارد می شود .

در طی زایمان و بیشتر در مرحلۀ دوم ، جمجمۀ جنین تحت فشار بدن شما قرار می گیرد و بطور مرتب تغییر شکل می دهد . به همین علت اگر سر نوزادتان کشیده به نظر می رسد و یا قسمتی از آن به نظر تغییر شکل یافته می رسد ، نگران نباشید چون این حالت به علت همین فشارهای لگن به سر جنین ایجاد شده است و بعد از یکی دو روز کاملاً برطرف می شود . استخوان های جمجمۀ جنین در همه جا کاملاً سفت نشده اند و نقاط نرمی بنام فونتانل و یا ملاج در جلو و پشت سر نوزاد وجود دارند . این نقاط نرم به استخوان های جمجمه اجازه می دهند که برخی نقاط بر روی هم بخوابند و در مجرای زایمانی بهتر جای گیرند .

بطور طبیعی نوزاد با سر به دنبا می آید . البته می تواند با پاها ، باسن ، صورت و ابرو ( حالتی بین سر و صورت ) نیز به دنیا بیاید ولی مطلوب ترین حالت همان حالت سر می باشد و از حالتهای مختلف سر ، حالتی بهتر و شایع تر از بقیه است که صورت به پشت مادر باشد .

زایمان نوزاد با پاها ( بریچ ) تقریباً ۳% کل زایمان ها را تشکیل می دهد . در این حالت البته زایمان طولانی تر و مشکل تر خواهد بود ( مخصوصاً درد کمر ) . زایمان طبیعی در این حالت هم برای شما دردناک تر خواهد بود ، هم برای جنین پر خطرتر و البته برای ماما یا پزشکتان هم مشکل تر . بیشتر حالتهای بریچ را سزارین می کنند ( مخصوصاً در شکم اول ها و شکم دوم ها ) .

* مرحلۀ دوم : تولد نوزاد

برای زایمان احتمالاً شما را به اتاق زایمان و تخت زایمان راهنمایی می کنند ( گاهی با برانکارد می برند ) . احتمالاً تخت زایمانی را در مطب ماما یا پزشکتان دیده اید ، بیشتر شبیه به صندلی بزرگ و بلندی است که دو پایه در انتها دارد که پاهای شما را روی آنها قرار می دهند . ناحیۀ تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد .

هنگامی که دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز شد ، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید ( معمولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی را خواهید داشت ) . بهتر است زور زدن شما همراه با یک بازدم آهسته باشد . بش از ۶-۵ ثانیه نفستان را حبس نکنید . در صورتی که پس از ۳۰ دقیقه پیشرفتی نکرده اید و جنین نزول نکرده است ( پایین نیامده است ) ، وضعیت سر پا نشستن نیز می تواند کمک کند . نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم ( عضله کف قفسه سینه ) صورت می پذیرد . هر چند این مجرا حدود ۱۰ سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است ۲۰ دقیقه تا دو ساعت ( در زایمان های مشکل ) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند .

هنگامی که سر جنین کاملاً پایین آمد و به پرنیه فشار آورد ، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد . آخرین انقباض قبل از زایمان سر ، احتمالاً باعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود . بعد از تولد سر ، یک شانه و سپس شانۀ بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید . قسمت مشکل زایمان در درجۀ اول همان سر می باشد . زایمان شانۀ اول نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیۀ بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد .

معمولاً دهان و بینی نوزاد تمیز می شود و شما برای اولین بار صدای گریۀ او را می شنوید ( که هیجان انگیزترین مرحلۀ زایمان و حتی عمرتان می باشد !) در این مرحله نوزاد هنوز از طریق بند ناف به شما متصل است . ماما یا پزشکتان بند ناف را در دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اول با دو پنس آن را می بندد و سپس می چیند . سپس یک گیرۀ پلاستیکی در فاصلۀ ۳-۲ سانتی متری شکم نوزاد ، بر روی بند ناف می بندد و بقیۀ آن را می چیند .

از عجایب خلقت است که پس از آن همه سختی و درد و خستگی و احتمالاً بی خوابی ، با تولد نوزاد ، تقریباً همۀ دردها از بین می روند . بخصوص هنگامی که نوزاد کوچک و قشنگ تان را ( که ۹ ماه در انتظار دیدارش بودید ) می بینید ، همۀ درها حتی فراموش می شوند !

البته توجه دارید که کل مدت دردهای ناراحت کننده زایمان طبیعی شاید به اندازۀ مدت یک دندان درد ساده باشد ! ولی متأسفانه همیشه آن چنان از دردهای زایمانی و شدت و مدت آن ها نقل شده است که باعث وحشت مادران جوان می گردد.

* فورسپس و واکیوم ( زایمان با دستگاه )

برخی مواقع ممکن است دردهای زایمانی به خوبی پیشرفت کند ولی در انتها خروج جنین با کمی اشکال مواجه شود و یا از این لحاظ مشکلی نباشد منتها به علت زجر جنین و یا حالت اضطراری دیگری خروج سریع جنین اجباری باشد . در این حالت ممکن است پزشکتان تشخیص دهد که استفاده از فورسپس و یا واکیوم بهتر از اجرای سزارین باشد و البته در بسیاری از موارد هم همینطور است و عوارض آنها کمتر سزارین می باشد ، البته تنها هنگامی که شرایط استفاده از این وسایل وجود داشته باشد که این تشخیص را باید به عهده پزشکتان بگذارید .

یک فاکتور مهم در هنگام به کار بردن هر دو وسیله این است که باید شرایط اجرای سزارین اورژانس مهیا باشد چرا که ممکن است از این وسایل نتیجه به دست نیاید و بیمار فوراً باید تحت عمل سزارین قرار گیرد . احتمال عدم موفقیت با واکیوم بیشتر از فورسپس می باشد و ایجاد ضربه به پوست سر جنین بیشتر است .

مسأله ای که حائز اهمیت است این است که اگر به پزشکتان اعتماد دارید ، مطمئن باشید او فقط در جایی که لازم و ضروری است از فورسپس و یا واکیوم استفاده می کند و همیشه سلامت شما و نوزادتان را نسبت به همه چیز ارجح می داند .

* مرحلۀ سوم : خروج جفت

جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیوارۀ رحم متصل است و از طریق بند ناف به جنین وصل می باشد . مسئولیت تغذیه و اکسیزن رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد .

پس از تولد نوزاد ، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند . پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیوارۀ رحم جدا کرده و آن را به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه می باشد .

پس از خروج جفت ، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیاتومی می کند ( در صورتی که انجام شده باشد ) بخیه ها را با نخهای قابل جذب انجام می دهند که در عرض ۲۰-۱۵ روز جذب می شوند . نوزادتان کاملاً بررسی می شود و به شما داده می شود . بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید . این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند ، هم جریان شیر زودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اولیه بر می گردد ( به علت هورمون های مترشحه در اثر مکیدن پستان ) .

حداقل تا دو ساعت در زایشگاه خواهید ماند و ماما یا پرستار آن بخش، خونریزی رحمی شما را کنترل می کند . در صورتی که رحم شما منقبض شد و خونریزی تان کنترل گشت ، شما را به اتاقتان در بخش منتقل می کنند .

هر چند پس از آن همه تلاش احساس خستگی می کنید ولی احتمالاً برای خوابیدن بیش از اندازه هیجان زده هستید و بعد از خبر دادن به فامیل و آشنایان حتماً بیشتر از هر کاری تمایل دارید عضو جدید خانواده تان نگاه کنید و او را تجلیل نمایید و البته هر کسی هم به دنبال شباهت تازه وارد عزیز با خود می باشد .

* مراقبتهای پس از زایمان:

زمان ترخیص بطور معمول در زایمان طبیعی ۲۴ ساعت بعد از زایمان و در سزارین ۷۲ ساعت بعد از زایمان می باشد. شش هفته اول بعد از زایمان دوران نقاهت یا نفاس نامیده می شود. در این مدت نیز لازم است مادر در روز دهم و روز چهلم پس از زایمان به مراکز بهداشتی مراجعه نماید. تا از نظر وجود علائم خطر مورد بررسی قرار گیرد.

* علائم خطر پس از زایمان:

تب و لرز

خونریزی بیش از میزان قاعدگی در هر زمان یا ادامه خونریزی بیشتر از حد لکه بینی بعد از ده روز

درد و ورم ناحیه بخیه ها

هر گونه درد، قرمزی و تورم پستان ها

لمس توده یا درد و تورم و خروج ترشحات چرکی از محل بخیه ها

خروج ترشحات چرکی و بدبو از مهبل

درد زیر دل یا درد ساق پا

بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن و تکرار ادرار

افسردگی شدید

سرگیجه و رنگ پریدگی

مرور وقایع زایمان :

مرحله اول یا دردهای زایمانی

در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می شود تا به۱۰ cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.

فاز ابتدایی

فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به تدریج دردناک می شوند.

ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود. برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است. سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.

چه می توان کرد؟

شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می شوند.

فاز فعال

ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا چهار دقیقه ای به فواصل ۶۰ تا ۹۰ ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.

چه می توان کرد؟

زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.

توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان آب را انتخاب کنید.

گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.

فاز انتقالی یا مرحله گذر

طی این فاز سرویکس از ۸ تا ۱۰ سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض زایمانی شروع می شود ۱ تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر ۳ دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.

چه می توان کرد؟

زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد بزنید.

مرحله دوم یا تولد نوزاد

در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این فاز برای شما ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز ممکن است ساعتها طول بکشد.

چه می توان کرد؟

به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده شدن سر نوزاد زور نزنید.

مرحله سوم یا خروج جفت

شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد، انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد.

چه می توان کرد؟

شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به استراحت و تغذیه مناسب دارند.

حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید. او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا می کند.

*  مزایای زایمان طبیعی بر سزارین:

از نظر پزشکی سزارین یک عمل جراحی بزرگ محسوب می شود و مانند سایر اعمال جراحی نیاز به بیهوشی دارد، خطر ابتلاء به خونریزی، عفونت، احتمال نیاز به انتقال خون و خطرات ناشی از بیهوشی در مادران سزارین شده بیشتر است.

مدت بستری شدن مادر بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است.

مادرانی که زایمان طبیعی دارند در امر شیردهی و دادن آغوز به نوزاد موفق تر هستند. زیرا مادر بلافاصله بعد از زایمان نوزاد خود را در آغوش گرفته و او را شیر می دهد و از همان ابتدا می توان رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد برقرار نمود. در حالیکه در زنان سزارین شده نوزاد تا چندین ساعت ازآغوش مادرش دور می ماند.

زایمان طبیعی از نظر اقتصادی به نفع خانواده و جامعه است.

در زایمان طبیعی خانم ها تناسب اندام خود را با انجام ورزش های مناسب سریعتر از مادران سزارین شده بدست می آورند.

عکس های زایمان طبیعی بهمراه فیلم زایمان طبیعی با دوبله فارسی

انیمیشن زایمان طبیعی را می بینید که نحوه عملکرد در مواجهه با چنین اورژانس هایی انجمن فوریت های پزشکی ایران

Video Player

00:00

03:15

لینک دانلود زایمان طبیعی با دوبله فارسی

فیلم زایمان طبیعی